Lorentz w swoich rozważaniach nad ruchem materii założył, że cząstki oddziaływują na siebie siłami o naturze takiej jak fala elektromagnetyczna (pole elektromagnetyczne)... I to się sprawdza. Ale to nie jest najważniejszy argument (można się bez niego obyć).
Transformacje Loretnza i inne wzory, transformują całe układy inercjalne. Robią to jednak w ten sposób, aby prędkość światła we wszystkich tych układach była jednakowa. To właśnie pociąga za sobą konieczność zmiany wymiarów czasoprzestrzeni.
A zmiana wymiarów czasoprzestrzeni znaczy, że nie mamy tu do czynienia np. z jakąś pozornością nieprzekraczalności prędkości światła wywoływanej tym, że obrazy rozchodzą się z taką prędkością. Znaczy to, że czas i przestrzeń zmieniają się naprawdę. Gdyby się nie zmieniały, nie moglibyśmy obserwować fenomenu stałej prędkości światła w dowolnym układzie.